رائول روئیز ( ۲۵ ژوئیه ۱۹۴۱–۱۹ اوت ۲۰۱۱ ) سینماگر شیلیایی مقیم فرانسه بود. روئیز در دوران ۴۸ سالهٔ هنری خود ۱۱۳ فیلم را کارگردانی کرد و از این حیث یکی از سینماگران پرکار جهان محسوب می شود.
رائول روئیز در دوران دولت سالوادور آلنده با «جبهه سینماگران پیشرو» نزدیک به حزب سوسیالیست شیلی همکاری داشت. روئیز پس از کودتای سرهنگ ها در سال ۱۹۷۳ شیلی را ترک کرد و در فرانسه اقامت گزید. از آثار شاخص او می توان به فیلم سه زندگی و یک مرگ با بازی مارچلو ماسترویانی بازیگر ایتالیایی در سال ۱۹۹۵، شجره نامه های یک جنایت در سال ۱۹۹۷ با بازی کاترین دنو، زمان بازیافته اقتباسی سینمایی از رمانی به همین نام از مارسل پروست در سال ۱۹۹۹ و کلیمت دربارهٔ زندگی گوستاو کلیمت در سال ۲۰۰۵ اشاره کرد. روئیز در روزهای پایانی عمر خود در حال تدارک ساخت فیلمی بر پایه خاطرات کودکی خود بود. او به دلیل ابتلا به بیماری ذات الریه در سن ۷۰ سالگی درگذشت. ژیل ژاکوب، مدیر جشنواره سینمایی کن فرانسه، بعد از مرگ روییز می گوید: «با مرگ این سینماگر، سینمای فرانسه یکی از بزرگ ترین نمایندگان سینمای مدرن را از دست داد. »
روئیز خیلی زود به عنوان یک فیلمساز برجسته در بین منتقدان و سینه فیلیای اروپایی شهرت یافت و برای نوشتن و کارگردانی تعداد قابل توجهی از داستانهای عجیب و غریب گرچه بسیار ادبی فیلم های ادبی و پیچیده کم هزینه در دهه های ۱۹۷۰ و ۱۹۸۰ ( اغلب برای مؤسسه سمعی و بصری ملی در فرانسه ) و سپس برای پائولو برانکو تهیه کننده پرتغالی. معروف ترین این فیلم های غالباً عجیب و افسانه گری عبارتند از: گفتار نامعقول ( ۱۹۷۷ ) ، مختصری که آغاز روابط طولانی مدت روئیز با خورخه آریاگادا، آهنگساز شیلیایی بود. تعطیلات معوق ( ۱۹۷۸ ) ؛ فرضیه نقاشی به سرقت رفته ( ۱۹۷۸ ) ؛ در بالای نهنگ ( ۱۹۸۲ ) ؛ سه تاج ملوان ( ۱۹۸۳ ) ؛ شهر دزدان دریایی ( ۱۹۸۳ ) سرنوشت مانوئل ( ۱۹۸۵ ) ؛ جزیره گنج ( فیلم ۱۹۸۵ ) و زندگی رؤیایی است ( ۱۹۸۶ ) . [ ۱] شماره ویژه کایه دو سینما در مارس ۱۹۸۳ به روئیز اختصاص یافت.
آخرین فیلم ویژه تکمیل شده روئیز «شب آن سوی خیابان» سال ۲۰۱۲ برای اکران پس از مرگ انتخاب شد. در بخش دو هفته کارگردانان جشنواره فیلم کن ۲۰۱۲، [ ۲] بیوه وی والریا ساریمنت، که همچنین تدوین کننده و همکار وی برای چندین دهه بود فیلم خطوط ولینگتون ( ۲۰۱۲ ) را تکمیل کرد. حماسه ناپلئونی که روئیز هنگام مرگ در حال آماده ساختن آن بود، [ ۳] در شصت و نهمین جشنواره فیلم ونیز برای شیر طلایی در رقابت بود و به عنوان فیلم ویژه زابالتگی در جشنواره بین المللی فیلم سن سباستین ۲۰۱۲ به شمار می آمد. هر دو فیلم همچنین در جشنواره بین المللی فیلم تورنتو ۲۰۱۲ و جشنواره فیلم نیویورک ۲۰۱۲ به نمایش درآمدند. [ ۴]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفرائول روئیز در دوران دولت سالوادور آلنده با «جبهه سینماگران پیشرو» نزدیک به حزب سوسیالیست شیلی همکاری داشت. روئیز پس از کودتای سرهنگ ها در سال ۱۹۷۳ شیلی را ترک کرد و در فرانسه اقامت گزید. از آثار شاخص او می توان به فیلم سه زندگی و یک مرگ با بازی مارچلو ماسترویانی بازیگر ایتالیایی در سال ۱۹۹۵، شجره نامه های یک جنایت در سال ۱۹۹۷ با بازی کاترین دنو، زمان بازیافته اقتباسی سینمایی از رمانی به همین نام از مارسل پروست در سال ۱۹۹۹ و کلیمت دربارهٔ زندگی گوستاو کلیمت در سال ۲۰۰۵ اشاره کرد. روئیز در روزهای پایانی عمر خود در حال تدارک ساخت فیلمی بر پایه خاطرات کودکی خود بود. او به دلیل ابتلا به بیماری ذات الریه در سن ۷۰ سالگی درگذشت. ژیل ژاکوب، مدیر جشنواره سینمایی کن فرانسه، بعد از مرگ روییز می گوید: «با مرگ این سینماگر، سینمای فرانسه یکی از بزرگ ترین نمایندگان سینمای مدرن را از دست داد. »
روئیز خیلی زود به عنوان یک فیلمساز برجسته در بین منتقدان و سینه فیلیای اروپایی شهرت یافت و برای نوشتن و کارگردانی تعداد قابل توجهی از داستانهای عجیب و غریب گرچه بسیار ادبی فیلم های ادبی و پیچیده کم هزینه در دهه های ۱۹۷۰ و ۱۹۸۰ ( اغلب برای مؤسسه سمعی و بصری ملی در فرانسه ) و سپس برای پائولو برانکو تهیه کننده پرتغالی. معروف ترین این فیلم های غالباً عجیب و افسانه گری عبارتند از: گفتار نامعقول ( ۱۹۷۷ ) ، مختصری که آغاز روابط طولانی مدت روئیز با خورخه آریاگادا، آهنگساز شیلیایی بود. تعطیلات معوق ( ۱۹۷۸ ) ؛ فرضیه نقاشی به سرقت رفته ( ۱۹۷۸ ) ؛ در بالای نهنگ ( ۱۹۸۲ ) ؛ سه تاج ملوان ( ۱۹۸۳ ) ؛ شهر دزدان دریایی ( ۱۹۸۳ ) سرنوشت مانوئل ( ۱۹۸۵ ) ؛ جزیره گنج ( فیلم ۱۹۸۵ ) و زندگی رؤیایی است ( ۱۹۸۶ ) . [ ۱] شماره ویژه کایه دو سینما در مارس ۱۹۸۳ به روئیز اختصاص یافت.
آخرین فیلم ویژه تکمیل شده روئیز «شب آن سوی خیابان» سال ۲۰۱۲ برای اکران پس از مرگ انتخاب شد. در بخش دو هفته کارگردانان جشنواره فیلم کن ۲۰۱۲، [ ۲] بیوه وی والریا ساریمنت، که همچنین تدوین کننده و همکار وی برای چندین دهه بود فیلم خطوط ولینگتون ( ۲۰۱۲ ) را تکمیل کرد. حماسه ناپلئونی که روئیز هنگام مرگ در حال آماده ساختن آن بود، [ ۳] در شصت و نهمین جشنواره فیلم ونیز برای شیر طلایی در رقابت بود و به عنوان فیلم ویژه زابالتگی در جشنواره بین المللی فیلم سن سباستین ۲۰۱۲ به شمار می آمد. هر دو فیلم همچنین در جشنواره بین المللی فیلم تورنتو ۲۰۱۲ و جشنواره فیلم نیویورک ۲۰۱۲ به نمایش درآمدند. [ ۴]
wiki: رائول روئیز