رءوف

[ویکی الکتاب] معنی رَءُوفٌ: مهربانِ دلسوز (ازکلمه رأفت به معنای دلسوزی و تحریک شدن عواطف است ، بعضی از لغویین گفتهاند : به معنای رحمت آمیخته با دلسوزی است )
معنی رَّحْمَـٰنِ: آن کس که مهربانیش همیشگی و شامل همه است - همیشه رحم کننده - همیشه مهربان (رحمان صفت مشبهه از رحم است ،رحمن صورتی از رحمت ومهربانی خداست که شامل همه مخلوقاتش می شود و این صفت خاص پروردگار است ونا میدن دیگران به آن صحیح نیست .کاربرد وزن فَعلان در آیات ...
ریشه کلمه:
رئف (۱۳ بار)

«رئوف» اشاره به محبت و لطف خاص خدا نسبت به مطیعان است.
از اسماءِ حسنی است و یازده بار در قرآن مجید آمده است. دوباره تنها و نه بار توأم با رحیم .همچنین بقره:207. در ده محل از یازده محل فوق صفت خداوند و در یک محل صفت حضرت رسول اکرم «صلی اللّه علیه و آله» آمده است . آیاتی که رؤف در آنها توأم با رحیم آمده است عبارت‏اند از ، توبه 117، نحل 7 و 47، حج:65، نور:20، حدید:9، حشر:10. در این آیات به احتمال قوی مراد آن است که خداوند به عموم اعّم از گرفتار و غیر آن مهربان است ناگفته نماند در «رحم» خواهد آمد که رأفت خدا به معنی تأثر و رقّت قلب نیست چنان که در بشر است و رأفت خدا همان نعمت‏های خداست که خوان کرمش برای عموم گسترده است و از رأفت بزرگش هدایت خلق بوسیله فطرت و پیامبران است.