ذیبه

لغت نامه دهخدا

( ذیبة ) ذیبة. [ ذَ ب َ ] ( اِخ ) نام آبی است بنوربیعةبن عبداﷲ را. و بعضی گویند آبی است ابوبکربن کلاب را و بدانجا رمله ای که بنوربیة بدانجا فرود آیند.

ذیبة. [ ب َ ] ( اِخ ) از کلمه دیو و دیب به معنی جزیره است : ذیبة المهل ؛ جزیره مهلان. ( ماله ِها ).

فرهنگ فارسی

از کلمه دیو و دیب بمعنی جزیره است .

پیشنهاد کاربران

بپرس