ذیاله
لغت نامه دهخدا
ذیالة. [ ذَ ل َ ] ( اِخ ) خلاتی باشد از خلاة حرة میان نخل و خیبر، بنو ثعلبة را :
الا ان سلمی مغزل بذیالة
خدول تراعی شادناً غیر توأم
متی تستتره من منام تمامه
لترضعه تبغم الیه و یبغم
هی الام ذات الوداو یستزیدها
من الود والرئمان بالانف و الفم.
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید