( ذکورة ) ذکورة. [ ذُ رَ ] ( ع اِ ) ج ِ ذَکَر. شرمهای مردان. ( آنندراج ). || ج ِ ذکَر. نران. نرینگان. ذکور. ذِکار. ذِکارَه. ذُکران. ذِکَرَه. || طائفه مردان. خیل مردان. || ذکورةالطیب ، و ذکارةالطیب ؛ بوی خوش بی رنگ. عطری که در آن رنگ نباشد، تا مردان نیز بکار بردن توانند. خوشبوی که جامه رنگین نکند، چون عود و کافور و عنبر و مشک و غالیه و ذریره ، مقابل مؤنّث طیب ، مانند خلوق و زعفران.
