ذِکْرامیدَن [ذکر، ـام، و ـیدن]: به یاد آوردن
درحالت کلی برای ساختن مصدرها ناگذرا به بن مضارع پسوند ـمیدن یا ـامیدن می چسبد؛ مثلا:
- ذکریدن ( یادآوری کردن ) : من اشتباه های پارسالش را بهش ذکریدم ( یادآوری کردم ) .
... [مشاهده متن کامل]
که بن مضارعش ذکر است، پس با چسباندن ـامیدن بهش ذکرامیدن ساخته می شود:
- من اشتباه های پارسالم را ذکرامیدم ( به یاد آوردم ) .
توجه کن که در حالت ناگذرا نمی توان حرف اضافه را استفاده کرد.
درحالت کلی برای ساختن مصدرها ناگذرا به بن مضارع پسوند ـمیدن یا ـامیدن می چسبد؛ مثلا:
- ذکریدن ( یادآوری کردن ) : من اشتباه های پارسالش را بهش ذکریدم ( یادآوری کردم ) .
... [مشاهده متن کامل]
که بن مضارعش ذکر است، پس با چسباندن ـامیدن بهش ذکرامیدن ساخته می شود:
- من اشتباه های پارسالم را ذکرامیدم ( به یاد آوردم ) .
توجه کن که در حالت ناگذرا نمی توان حرف اضافه را استفاده کرد.