( ذکاة ) ذکاة. [ ذَ ] ( ع مص ) ذکاء. ذبح. گلو بریدن حیوان : ذکاةالجنین ذکاة امّه. و در فقه ذکات با اختلاف نوع حیوان مختلف باشد. چنانکه ذکاة ماهی در خشکی مردن آن و در شترنحر آن و در گوسفند و گاو و امثال او ذبح آنهاست.
