ذکاء یحیی

دانشنامه آزاد فارسی

ذُکاء، یحیی (تبریز ۱۳۰۲ـ تهران ۱۳۷۹ش)
ذُکاء، یحیی
پژوهشگر، باستان شناس و هنرشناس ایرانی. تحصیلات ابتدایی را در مدرسۀ رشدیۀ تبریز و ترغیب تهران گذراند. دورۀ متوسطه را در تهران و قزوین به پایان برد. در ۱۳۳۳ش در رشتۀ باستان شناسی دانشگاه تهران دانشنامۀ لیسانس گرفت. در ۱۳۳۵ش به استخدام ادارۀ هنرهای زیبا درآمد. در ۱۳۳۶ش ادارۀ موزه ها و فرهنگ عامه را تأسیس کرد. در ۱۳۴۷ش رئیس کتابخانۀ ملی شد. ذکاء در سندشناسی و نسخه های خطی متبحّر بود و در عتیقه شناسی ید طولایی داشت. به کشورهای بسیاری برای سخنرانی و خرید عتیقه های ایرانی سفر کرد. از آثارش: هنر کاغذبری در ایران؛ تاریخ عکاسی و عکاسان پیشگام در ایران (۱۳۷۶ش)؛ تاریخ ارتش شاهنشاهی ایران؛ کاروند کسروی (۱۳۵۲ش)؛ جستارهایی دربارۀ مردم آذربایگان (۱۳۷۹ش)؛ زمین لرزه های تبریز (۱۳۶۸ش)؛ روزنامۀ خاطرات شرف الدوله (۱۳۷۷ش).

پیشنهاد کاربران

بپرس