ذویقن

لغت نامه دهخدا

ذویقن. [ ی َ ق َ ] ( ع ص مرکب ) آنکه بهر چه شنود یقین کند. خوش باور.

ذویقن. [ ی َ ق َ ] ( اِخ ) آبی است بنو قمیربن عامربن صعصعه را.

پیشنهاد کاربران

بپرس