ذؤاب
لغت نامه دهخدا
ذؤاب. [ ذُ آ ب ] ( اِخ ) ابن ربیعة الاسدی یکی از شجعان عرب قاتل عتیبةبن الحرث بن شهاب الیربوعی. ( عقدالفرید ص 100 و ص 101. و البیان والتبیین جزء ص 16 و ص 19 ).
ذواب. [ ذَوْ وا ] ( اِخ ) صحابی است.
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید