ذوفن

لغت نامه دهخدا

ذوفن. [ ف َن ن ] ( ع ص مرکب ) صاحب فَن . یک فن. مخصص. متخصص :
آن ذوفنی که تا بکنون هیچ ذوفنون
هرگز بر او به کار نبرده ست هیچ فن.
فرخی.
- امثال :
ذوفن بر ذوفنون غالب است :
چون خوب کم از بد فزون به
ذی فن بجهان ز ذوفنون به.
نظامی.
مقابل ذوفنون.

پیشنهاد کاربران

بپرس