ذوفقار

لغت نامه دهخدا

ذوفقار. [ ف ِ ] ( ع ص مرکب ، اِ مرکب ) خداوند مهره ها. صاحب فقرات. حیوان که ستون فقرات دارد. مهره ور. مهره دار. ذیفقار.

مهره دار. یا ذی فقاران . جمع : ذی فقار .مهره داران .
خداوند مهره ها. صاحب فقرات .

(فِ ) [ ع . ] (ص مر. ) ذی فقار.

پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید