ذوطوی. [ طَ / طُ/ طِ وا ] ( اِخ ) موضعی است بر دامنه کوه ذوالحصحاص ، بظاهر مکة و بدآنجا چاههایی است که غسل به آب آنهامستحب است. رجوع به امتاع الاسماع فهرست ج 1 و حبیب السیر ج 1 ص 134 و 141 و 277 شود. و بروز فتح مکه رسول اکرم ( ص ) در ذوطوی فرمان داد که زبیر با مهاجر ازاعلای مکه درآمده رایتی که بردوش داشت در جحون نصب کند و خالدبن الولید با بنی اسلم و غفاری از اسفل مکه درآیند و لوای خویش در منتهای بیوت زنند و سعدبن عباده با قوم خود از ثنیه مدینین ( کذا ) متوجه گردد و بنفس نفیس با طائفه خواص صحابه از طریق اواخر توجه فرمود. حبیب السیر جزو 3 از ج 1 ص 134 چهار سطر به آخرمانده. و رسول اکرم صلوات اﷲ علیه در سال دهم هجرت آنگاه که قصد حج فرمود در یک شنبه چهارم ذی الحجة به ذی طوی فرود آمد و صبح آن روز ادای فریضه صبح در آنجا کرد. || و در سال 169 هَ. ق. بروز ترویه میان حسین بن علی بن حسن و لشکر هادی خلیفه در ذوطوی جنگ روی داد و حسین کشته شد. || محل اجتماع لشکر عباسی در جنگ با صاحب فخ. ( اثیر، 6: 38 ).
