ذوشویس. [ ش ُ وَ ] ( اِخ ) موضعی است. ( منتهی الارب ). و در المرصع بیت ذیل آمده است : و نبئت قومی و لم اتهم اجدّوا علی ذوشویش حلولا.بشامةبن الغدیر.
