ذوذخ

لغت نامه دهخدا

ذوذخ. [ ذَ ذَ ] ( ع ص ) آنکه حدث کند گاه آرامش. || آنکه از پیش در آمدن آب ریزد. || ناتوان به آرامش.

پیشنهاد کاربران