ذودروء. [ دُ ] ( ع ص مرکب ) طریق ذودروء؛ راه پرشکاف و آب کند. || ( اِ مرکب ) خرقه و ریته ستور که تیرانداز در پس آن پنهان شود انداختن صیدرا. || حلقه ای که آنرا به نیزه ربایند.
