ذوجوفر

لغت نامه دهخدا

ذوجوفر. [ ج َ ف َ ] ( اِخ ) وادیی است بنو محارب بن حفصة را. اشعث بن زیدبن شعیب الفزاری راست :
الالیت شعری هل ابیتن لیلة
بحزن الصفا تهفو علی جنوب
و هل آئین الحی شطر بیوتهم
بذی جوفر شیی علی عجیب
غداة ربیع او عشیة صیف
لقربانه جنح الضلام دییب.
( از معجم البلدان یاقوت ).

پیشنهاد کاربران

بپرس