ذوتغن. [ ت َ غ َ ] ( اِخ ) ابن الاثیر در المرصع گوید: جایگاهی است و یاقوت تغن مطلق یعنی بی اضافه ذو آورده و گوید: موضعی است در رجز اغلب عجلی.
