ذوبقر

لغت نامه دهخدا

ذوبقر. [ ب َ ق َ ] ( ع اِ مرکب ) سپر از پوست گاو.

ذوبقر. [ ب َ ق َ ] ( اِخ ) وادیی است میان اخیله و حمای ربذة. شاعر گوید:
اناخ بذی بقر برکة
کان علی عضدیه کتافاً.
( از المرصع ابن الاثیر ).

پیشنهاد کاربران