ذوبحه

لغت نامه دهخدا

( ذوبحة ) ذوبحة. [ ب َح ْح َ ] ( ع ص مرکب ) مبتلی به بیماری بحة. || آنکه آواز گرفته دارد .

پیشنهاد کاربران

بپرس