ذوالکلب

لغت نامه دهخدا

ذوالکلب. [ ذُل ْ ک َ ] ( اِخ ) لقب عمروبن عجلان. || لقب عمروبن معاویة.

ذوالکلب. [ ذُل ْ ک َ ] ( اِخ ) شاعری است و در معجم البلدان یاقوت ذیل ( ضریحة ) آرد: موضعی است در شعر عمرو ذی الکلب الهذلی :
فلست لحاصن ان لم ترونی
ببطن ضریحة ذات النجال.

پیشنهاد کاربران

بپرس