ذوالنزل

لغت نامه دهخدا

ذوالنزل. [ ذُن ْ ن ُ زُ ] ( ع ص مرکب ) ذوالبرکة. || دارای سفره مهمانی. خداوند خوان گسترده.

پیشنهاد کاربران

بپرس