ذوالقلاده

لغت نامه دهخدا

( ذوالقلادة ) ذوالقلادة. [ ذُل ْ ق ِ دَ ] ( اِخ ) اسطع. لقب اسب بکربن وائل است.

ذوالقلادة. [ ذُل ْ ق ِ دَ ] ( اِخ ) لقب حارث بن ضبیعة.

پیشنهاد کاربران

بپرس