ذوالعقیصتین

لغت نامه دهخدا

ذوالعقیصتین. [ ذُل ْ ع َ ص َ ت َ ] ( ع ص مرکب ) خداوند دو گیسو. ذوالغدیرتین. || ( اِخ ) لقب صمام یا ضمام بن ثعلبة از بنی سعدبن بکر، صحابی است و او با وفدی از قوم خویش بخدمت رسول شد و مسلمانی پذیرفت و پس از حدیثی طویل در آخر گفت ، آمنت بما جئت به والذی بعثک بالحق لاازید علیهن ، و انا رسول من ورای من قومی و انا صمام بن ثعلبة آخر بنی سعدبن بکر... و عقیصة موی بافته باشد.و کان اشعر ذاغدیرتین. ( نقل از المرصع ابن الاثیر ). ورجوع به تاریخ اصفهان ابونعیم ج 1 ص 230 س 18 شود.

پیشنهاد کاربران

بپرس