ذوالضروبه

لغت نامه دهخدا

( ذوالضروبة ) ذوالضروبة. [ ذُص ْ ض َ ب َ ] ( اِخ ) ناحیتی بعقیق مدینة نزدیک ذوالغراء.

پیشنهاد کاربران

بپرس