ذوالجره

لغت نامه دهخدا

( ذوالجرة ) ذوالجرة. [ ذُل ْ ج ِرْ رَ ] ( اِخ ) باب بن ذوالجرة، او بجنگ ریشهر، شهرک فارسی را بکشت.

پیشنهاد کاربران

بپرس