ذوالبان

لغت نامه دهخدا

ذوالبان.[ ذُل ْ ] ( اِخ ) نام موضعی است. || نام کوهی به دیار بنی کلاب در برابر ملیحه و بدانجا آبی است. || نام موضعی در مصادر وادی المیاه ، بنی نفیل بن عمروبن کلاب را. || جایگاهی به اطراف رقق. بنی عمروبن کلاب را. || کوهی از اقبال هضب النخل بدان سوی جایگاه مذکور. || و بعضی گفته اند ذوالبان از دیار بنی البکاء است. و ابوزیاد گفته است ذوالبان هضبه ای است که بدانجا بان روید.

پیشنهاد کاربران

بپرس