ذواثیر

لغت نامه دهخدا

ذواثیر. [ اَ ] ( ع اِ مرکب ) و عن ابن الاعرابی [ فعل ] هذا ( آثراما و آثرذی أثیر ) کلاهما علی صیغة اسم الفاعل و کذلک آثراً بلاما و قال عروةبن الورد :
فقالوا ما ترید فقلت ألهو
الی الأصباح آثرذی اثیر.
هکذا انشده الجوهری. قال الصغانی و الروایة و قالت یعنی امرأته أم وهب و اسمها سلمی. یقال لقیته ( اول ذی أثیر وأثیرة ذی أثیر ) نقله الصغانی. ( و اثرة ذی اثیر بالضم ) و ضبطه الصاغانی بالکسر و قیل الاثیر الصبح و ذوأثیر وقته. [ و ] حکی اللحیانی ( اثر ذی اثیرین بالکسر و یحرک ) و اثرة ما... ( تاج العروس ).

پیشنهاد کاربران