( ذوقوة ) ذوقوة. [ ق ُوْ وَ ] ( ع ص مرکب ) صاحب قوّت. نیرومند. خداوند قوّه : ذی قوّة عِند ذی العرش مکین. ( قرآن 81 / 20 ) صاحب قوت نزد خداوند عرش بامنزلت. ( تفسیر ابوالفتوح ص 479 ج ِ 5 ) و در تفسیر آن گوید: خداوند قوه است و مکین و ممکن بنزدیک خدای عرش. ( ج 5 ص 482 ).
