ذو صبوح

لغت نامه دهخدا

ذوصبوح. [ ص َ ] ( ع اِ مرکب ) پگاه. صبح زود: اتیته ذاصبوح ؛ آمدم او را پگاه. ( منتهی الارب ).

فرهنگ فارسی

پگاه . صبح زود .

پیشنهاد کاربران

بپرس