ذو ذوائب

لغت نامه دهخدا

ذوذوائب. [ ذُ ءِ ] ( ع ص مرکب ، اِ مرکب ) گیسووران. دنباله داران. ج ِ ذوذوابة. رجوع به ذوذوابة شود.

فرهنگ فارسی

گیسو وران .

پیشنهاد کاربران

بپرس