ذوبطن. [ ب َ ] ( ع اِ مرکب ) هرچه در شکم باشد از فضول و جز آن : ذوبطن مراءة؛ جنین او. ذوبطن دجاجة؛ خایه او: القت المراءة ذابطنها؛ زن بزاد. القت الدجاجة ذابطنها؛ ماکیان بیضه نهاد. - امثال : الذئب ُ یغبط بذی بطنه ؛ لانه لایظن به الجوع ابداً و انما یظن به البطنة لعدوه علی الناس و الماشیة.
