ذو الید
لغت نامه دهخدا
فرهنگ فارسی
فرهنگ عمید
۲. (اسم، صفت ) [مجاز] کسی که مالی را در تصرف دارد اعم از آنکه مالک واقعی آن باشد یا نه.
دانشنامه اسلامی
[ویکی فقه] ذو الید به معنی متصرّف در چیزی است.
به کسی که نسبت به چیزی استیلا و سلطنت دارد ذو الید گویند. استیلا بر چیزی نشانه مالکیت آن است ( قاعده ید). چنان که قول صاحب ید نسبت به طهارت و نجاست چیزی که بر آن استیلا دارد؛ خواه به نحو مالکانه یا غیر مالکانه، بنابر قول مشهور پذیرفته است ( قاعده حجیت قول ذی الید).
به کسی که نسبت به چیزی استیلا و سلطنت دارد ذو الید گویند. استیلا بر چیزی نشانه مالکیت آن است ( قاعده ید). چنان که قول صاحب ید نسبت به طهارت و نجاست چیزی که بر آن استیلا دارد؛ خواه به نحو مالکانه یا غیر مالکانه، بنابر قول مشهور پذیرفته است ( قاعده حجیت قول ذی الید).
wikifeqh: ذو_الید
پیشنهاد کاربران
( فقه و حقوق ) کسی است که مال را در اختیار دارد و هرگونه تصرفی که بخواهد می تواند در آن داشته باشد. و از آنجاست که سلطه و اقتدار شخص بر شئ به "ید" اطلاق می شود.