ذو القرابه

لغت نامه دهخدا

( ذوالقرابة ) ذوالقرابة. [ ذُل ْ ق َ ب َ ] ( ع ص مرکب ، اِ مرکب ) کس. خویش. نزدیک. ج ،ذوی القرابة. ذوی القرابات ، کسان. خویشان. نزدیکان.

فرهنگ فارسی

( اسم ) خویش کس نزدیک خویشاوند جمع : ذوی القرابه .

پیشنهاد کاربران

بپرس