ذوالجدر

لغت نامه دهخدا

ذوالجدر. [ ذُل ْ ج َ ] ( اِخ ) موضعی بنزدیکی مدینة که لقاح رسول صلوات اﷲ علیه را در شوال سال ششم از هجرت بدانجامشرکین به غارت بردند. ( امتاع الاسماع ص 272 و 274 ).

پیشنهاد کاربران

بپرس