ذهیل
لغت نامه دهخدا
ذهیل. [ ذُ هََ ] ( اِخ ) ابن عطیة و ذهیل بن عوف بن شماخ الظهری التابعی. عن ابی هریرة روی سهیل بن صالح عن سلیط عنه قاله ابن حبان. ( تاج العروس ).
ذهیل. [ ذُ هََ ] ( اِخ ) ابن عوف. تابعی است.
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید