ذهن

[ویکی فقه] در لغت به معنی فهم و عقل است.
در اصطلاح فیلسوفان قدیم قوه‏ای است نفسانی که اکتساب علوم تصوری و تصدیقی را ممکن می سازد.
و یا قوه‏ای است نفسانی که تمیز بین امور خوب و بد یا درست و نادرست را ممکن میسازد یا قوه‏ای است که اکتساب تصورات و تصدیقات را مهیا می‏کند.
مقصود از ذهن مطلقا قوه مدرکه است خواه منظور از آن خود نفس انسانی باشد، خواه یکی از قوای نفس منظور باشد.

← معنای ذهن در فلسفه جدید
خاتمی،احمد،فرهنگ علم کلام،ص ۱۱۷ رده های این صفحه : اصطلاحات فلسفی | فلسفه | واژه شناسی

[ویکی فقه] ذهن (ابهام زدایی). واژه ذهن ممکن است در معانی ذیل به کار رفته باشد: • ذهن (منطق)، از اصطلاحات علم منطق، به معنای قوه قابل اکتساب تصورات و تصدیقات• ذهن (فلسفه اسلامی)، یکی از اصطلاحات به کار رفته در فلسفه اسلامی، به معنای قوه اى نفسانى برای اکتساب علوم تصوری و تصدیقى
...

[ویکی فقه] ذهن (فلسفه اسلامی). در لغت به معنى فهم و عقل است.
در اصطلاح فیلسوفان قدیم قوه اى است نفسانى که اکتساب علوم تصوری و تصدیقى را ممکن می سازد.و یا قوه اى است نفسانى که تمیز بین امور خوب و بد یا درست و نادرست را ممکن میسازد یا قوه اى است که اکتساب تصورات و تصدیقات را مهیا مى کند.مقصود از ذهن مطلقا قوه مدرکه است خواه منظور از آن خود نفس انسانى باشد، خواه یکى از قواى نفس منظور باشد.
← معنای ذهن در فلسفه جدید
خاتمی،احمد،فرهنگ علم کلام،ص ۱۱۷ رده های این صفحه : اصطلاحات فلسفی | فلسفه | واژه شناسی

[ویکی فقه] ذهن (منطق). ذهن، از اصطلاحات علم منطق بوده و به قوه قابل اکتساب تصورات و تصدیقات گفته می شود.
ذهن، از اصطلاحات علم منطق بوده و به قوه قابل اکتساب تصورات و تصدیقات گفته می شود.
← استعمالات ذهن
۱. ↑ ابن سینا، حسین بن عبدالله، الشفا (المنطق)، ج۳، جزء ۱، ص۲۵۹.۲. ↑ خواجه نصیرالدین طوسی، محمد بن محمد، اساس الاقتباس، ص۴۰۹-۴۱۰.
تاریخ بازیابی ۱۳۹۵/۱۰/۲۹.
...

ذهن ( به عربی: عقل ) ، مجموعه ای از توانایی های فکری است که شامل هوشیاری، تصورات، ادراک، تفکر، قضاوت، زبان و حافظه می شود و معمولاً آن را وجود توانایی هوشیار بودن و اندیشه تعریف می کنند. ذهن دربرگیرنده قدرت تصور، تشخیص و قدردانی است و مسئولیت پردازش احساسات و عواطف را برعهده دارد که منجر به عملکرد و نوع رفتار افراد می شود. [ ۱]
از دیرباز بررسی اجزا تشکیل دهنده ذهن و خصوصیات انحصاری آن در فلسفه، مذهب، روان شناسی و علوم ادراکی مرسوم بوده است.
یکی از سؤالات بارز در این زمینه در ارتباط با طبیعت مسئله ذهن و جسم می باشد که به بررسی ارتباط ذهن با جسم ( مغز ) می پردازد. دیدگاه های قدیمی تر از قبیل دوالیسم ( اعتقاد به دوگانگی ) و ایده آلیزم ( آرمان گرایی ) ، ذهن را غیرجسمانی می دانند. نظرات جدید اغلب بر فیزیکالیسم ( اصالت فیزیک ) و فانکشنالیزم ( کارکردگرایی ) متمرکزند که باور دارند ذهن همانند مغز در برابر پدیده های فیزیکی از قبیل فعالیت های عصبی تقلیل پذیر است. اگرچه دوالیسم و ایده آلیزم هنوز هم حامیان بسیاری دارند. سؤال دیگر در این زمینه این است که کدامیک از موجودات قابل داشتن ذهن هستند؟ ( کتاب دانشمند جدید هشت سپتامبر ۲۰۱۸ صفحه 10 ) . به عنوان مثال، آیا ذهن منحصر به انسان هاست یا همه حیوان ها؟ تمام موجودات زنده؟ آیا تمام آن ها ذهنی با خصوصیات دقیق و قابل توصیف دارند، یا داشتن ذهن مختص به بعضی ماشین های ساخته دست بشر است؟[ ۲]
طبیعت ذهن هرچه که باشد، توافق عموم بر این است که ذهن موجودات را قادر می سازد تا به آگاهی درونی برسند، به خصوص در محیط پیرامونشان و برای دریافت و پاسخ به محرک های عامل و برخوداری از هشیاری که شامل تفکر و احساسات می شود. [ ۳]
در سنت های مذهبی و فرهنگی متفاوت، درک مفهوم ذهن گوناگون است. برخی داشتن ذهن را منحصر به انسان ها می دانند، درحالی که برخی دیگر ( مثل انیمیزم و پانپسیخیزم ) داشتن ذهن را به موجودات غیرزنده، حیوان ها و خدایان نسبت می دهند. یک سری از مکاتب قبلی ذهن را ( که بعضاً به جای آن از کلمات روح و جان استفاده می کردند ) با نظریه های زندگی بعد از مرگ یا فلسفه انتظام گیتی ربط می دادند. برای مثال در اصول زرتشت، بودا، افلاطون، ارسطو، یونان باستان، هند و بعدها اسلام و فیلسوفان قرون وسطی در اروپا و فیلسوف های ذهنی مهم اعم از افلاطون، پاتانجلی، دکارت، لیبنیتز، لوک، بکرلی، هام، کنت، هگل، شوپنهاور، سرل، دنت، فودور، نایگل و چالمرز. روانشناسانی از قبیل فروید و جیمز و دانشمندان کامپیوتری از قبیل ترنینگ و پوتنام نظریات نافذی دربارهٔ طبیعت ذهن ارائه داده اند. امکان اذهان درموجودات غیرزنده درمقوله هوش مصنوعی مورد بررسی قرار می گیرد؛ که در ارتباط با فیزیولوژی دستگاه عصبی و نظریه اطلاعاتی کار می کند تا به راهی دست یابد تا ماشین های غیرزنده بتوانند اطلاعات را به نوعی مشابه و یا متفاوت با پدیده ذهنی بشر پردازش کنند. [ ۴]

ذهن (نشریه). مجله ذهن ( به انگلیسی: Mind ) مجله ای بریتانیایی است که توسط انتشارات دانشگاه آکسفورد به چاپ می رسد. [ ۱] این مجله در سال ۱۸۷۶ ( توسط فیلسوف اسکاتلندی الکساندر بین و همکارش جورج کروم رابرتسون ) تأسیس شد، هرچند در ابتدا تمرکز آن بر این سؤال بود که آیا روانشناسی می تواند علم طبیعی به شمار آید، در سال های اخیر بر فلسفه تحلیلی متمرکز است. سردبیر فعلی آن توماس بالدوین است. مقالات مهم بسیاری در این مجله به چاپ رسیده اند. چارلز داروین، نوآم چامسکی و مک تاگارت از جمله افرادی هستند که در این مجله به نگارش مقاله خود پرداخته اند. از مشهورترین مقالاتی که در این مجله به چاپ رسیده است می توان به در باب دلالت نوشته برتراند راسل، لاک پشت به آشیل چه گفت نوشته لوئیس کارول، ماشین محاسبه گر و هوش نوشته آلن تورینگ اشاره کرد.