ذلیقه

لغت نامه دهخدا

( ذلیقة ) ذلیقة. [ ذَ ق َ ] ( ع ص ) تأنیث ذلیق. امراءةٌ ذلیقه ؛ زنی زبان آور. زنی تیززبان. ذَلِقَة.

ذلیقة. [ ذُ ل َ ق َ ] ( اِخ ) شهری است به روم.

پیشنهاد کاربران

بپرس