ذفرا. [ ذَ ] ( ع اِ ) ذفراء. عطرالأمَة. سذاب البر. تره ای است ربعیة، بدبوی که شتر آن را نخورد. || ( ص ) کتیبة ذفراء؛ لشکر که بوی زنگ آهن دارد.
