ذعالیب. [ ذَ ] ( ع اِ ) جمع ذُعلوب. کناره جامه های پاره و خرقه ها یا آنچه از جامه های پاره شده بدان آویزان باشد. جامه های کهنه. جامه های خَلَق : لقد اکون علی الحاجات ذا لبث و احوذیّاً اذا انضم الذعالیب. و سیوطی در المزهر گوید. ذعالیب جمعی است بی واحد.
