ذعاف
لغت نامه دهخدا
ذعاف. [ ذُ ] ( ع ص ، اِ ) ذَعف. سم ساعة؛ زهر که در ساعت بکشد یا عام است یعنی زهر مطلق. زهر قاتل. زهر کشنده. ( مهذب الاسماء ). ج ، ذُعُف. || موت ذعاف ؛ مرگ شتاب. مرگ سریع. موت مُذعِف ؛ مرگ ناگهانی.
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید