ذریحی

لغت نامه دهخدا

ذریحی. [ ذَ حی ی ی ] ( ع ص ) احمر ذریحی ؛ سرخی سرخ. سرخ سیر. احمر قانی. || ارغوانی. ارجوانی : احمرٌ ذریحی. || منسوب به ذرّیح ، فحل معروف از شتران که اشتران نجیب را بدو نسبت کنند.

ذریحی. [ ذَ حی ی ] ( ع اِ ) مادّه عامله قوی که از حشره ذروح ( ذراریح ) گیرند و از آن مشمع سازند. و این ماده را در طب نیز بکار برندلکن باید در استعمال آن نهایت احتیاط مرعی داشت چه ماده ای سخت خطرناک است.

پیشنهاد کاربران

بپرس