لغت نامه دهخدا
ذراریح. [ ذَ ] ( ع اِ ) ج ِ ذروح. مشمع ذراریح ؛مشمعی که بر آن کوفته ذروح طلی کنند. و آن منفط است یعنی ایجاد تاول کند.
ذراریح. [ ذَ ] ( اِخ ) موضعی است میان کاظمة و بحرین.
فرهنگ فارسی
فرهنگ معین
فرهنگ عمید
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید