ذرابت

لغت نامه دهخدا

ذرابت. [ ذَ ب َ ] ( ع مص ) ذَرابة. ذَرَب. ذُروبت. تیز شدن. || تباه شدن معده و هضم نشدن طعام در آن. || اصلاح گرفتن معده. ( از اضداد است ). || ذرابت جرح ؛ درمان نپذیرفتن خستگی.

پیشنهاد کاربران

بپرس