ذبیحین

لغت نامه دهخدا

ذبیحین. [ ذَ ح َ ] ( ع اِ ) تثنیه ذبیح. و منه الحدیث : انا ابن الذبیحین ؛ یعنی از نسل اسماعیل ذبیح اﷲ و فرزند بلافصل عبداﷲبن عبدالمطلب. رجوع به عبداﷲبن عبدالمطلب شود.

پیشنهاد کاربران

بپرس