ذبیب

لغت نامه دهخدا

ذبیب. [ ذَ ] ( ع مص ) هواسیدن لب از تشنگی ، یعنی خوشیدن و پژمریدن آن. ( از تاج المصادر بیهقی ).

پیشنهاد کاربران

بپرس