ذبله

لغت نامه دهخدا

( ذبلة ) ذبلة. [ ذَ ل َ ] ( ع اِ ) پشک. پشکل. بَعرَة. || باد گرم پژمراننده.

ذبلة. [ ذُ ل َ ] ( ع مص ) ذُبنة. خوشیدن لب از تشنگی. پژمریدن لب از عطش. || خوشیدگی لب و پژمردگی آن از بی آبی.

فرهنگ فارسی

ذبنه . خوشیدن لب از تشنگی .

پیشنهاد کاربران

بپرس