ذبابا

[ویکی الکتاب] ریشه کلمه:
ذبب (۲ بار)

مگس.به پشه و زنبور عسل و به مطلق زنبور نیز اطلاق می‏شود (اقرب). . آیه خطاب به عموم مردم و نظر به مشرکین است، و بتها، قدرت آفریدن حتی یک مگس را که از نظر مردم اضعف موجودات است ندارد و اگر مگس روی آنها به نشیند و چیزی از آنها بخورد قدرت بازگرفتن آنرا ندارند. المیزان گوید: مقتضای مقام آن است که مراد از طالب بتها و از مطلوب مگس باشد یعنی بتان می‏خواهند مگس بیافرینند و گرفته مگس را از آن باز گیرند و مگس مطلوب است که آفریده و بازگرفته شود. ذباب فقط دو بار در قرآن مجید آمده است که نقل شد.