ذأط. [ ذَءْ طْ ] ( ع مص ) ذأطة. ذبح کردن. || خَوَه کردن. ( تاج المصادر بیهقی ). || سخت خبه کردن چنانکه زبان خبه شده بیرون افتد. || ذاط اناء؛ پر کردن آوند و پر شدن آوند. ( لازم و متعدی است ) مشک پر کردن. ( تاج المصادر بیهقی ).
