ذار
لغت نامه دهخدا
ذأر. [ ذَءْرْ] ( ع مص ) ترسیدن. || عار و ننگ داشتن از. || دلیری کردن. چیره شدن. ( زوزنی ). || خشم گرفتن به. || ذأر چیزی ، ناخوش داشتن آن را و رمیدن و روی گردانیدن از آن. || ذَأر به امری ، خوی گرفتن و عادت کردن به آن. || ناسازواری کردن زن با شوی. نشوز. و فی الحدیث ، ذئرالنساء علی ازواجهن ؛ ای نفرن و اجترٔن َو نشزن. || ذئار، آلودن پستان ناقة را.
فرهنگ فارسی
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید